"Gdy w kawiarni mroczno i kawa już zimna, zawsze są Bieszczady więc rosną mi skrzydła(...)"

Wychodzi na to, że nie bez powodu od razu zapowiedziałam dygresje. W związku i bez związku z tym – jak to mawia jedna z moich znajomych – dziś jeszcze jeden post i kilka słów o Bieszczadach. Odwiedzenie tego rejonu gorąco polecam każdemu a odwiedziny na motocyklu polecam podwójnie. Nie o tym jednak będę pisać, bo nie chciałabym odbiegać tak istotnie od tematyki bloga i to w dodatku na samym wstępie.

We wschodnich Bieszczadach niedaleko Ustrzyk Dolnych, w miejscu gdzie łączą się znane mała i duża pętla bieszczadzka, jest sobie wieś Czarna. I chyba nikt chodząc po Czarnej nie spodziewałby się, że może natknąć się na galerię sztuki. Ja też się nie spodziewałam. Wypuściłam się na spacer skuszona ładną pogodą, możliwością chwilowego rozprostowania nóg po podróżach na dwóch kółkach i odwiedzenia miejscowego sklepu spożywczego w celu zakupu cytrynowej wody mineralnej z lodówki. I doszłam do baraku. Czyli do Galerii Barak. Miejsce tyleż proste co magiczne w jakimś sensie. 

Sporo ładnej ceramiki, obrazów, trochę biżuterii, ikony i bieszczadzkie anioły spoglądające ze ścian. I tak błogo, bo i sztukę czuć i wieś czuć. Szkoda mi było, że nie mogę w Baraku zrobić większych zakupów, ale na pamiątkę nabyłam sobie to:

Zapatrzona w ładne przedmioty w dużym nagromadzeniu zapomniałam zapytać pana, jak dokładnie robi się taką ceramikę. Szkoda. Postanowiłam sobie, że jeżeli kiedyś będę miała dom na wsi, to wrócę do Baraku po anioła, żeby pilnował domu a przede wszystkim domowników.

Kilka migawek z wnętrza:

Na zakończenie coś typowo bieszczadzkiego. Jakbym nie zgrywała zdjęć tak, że prawie wszystkie w jakiś niewyjaśniony sposób zniknęły, miałabym większy wybór. Sztandarowa atrakcja Bieszczad - Solina. Krajobrazowo bajka, ale generalnie byliśmy rozczarowani. Tłumy, jarmark, wesołe miasteczko, huk. Trzeba tam wrócić na jesieni, kiedy cały ten szał przycichnie i będzie można się nad Soliną choć chwilę zamyślić o tym czy owym.

Woda, wszędzie woda, a w wodzie wielkie ryby. Zastanawialiśmy się, czy tak wielkie dlatego, że ludzie karmią je goframi sprzedawanymi co 50 metrów?

No i już tak zupełnie na koniec - w nawiązaniu do tytułu: